Spójnik „więc” najczęściej służy nam do tworzenia zdań złożonych, z których jedno zdanie składowe jest wynikiem drugiego. W takich konstrukcjach stawiamy przecinek (choć nie zawsze będzie on bezpośrednio przed samym „więc”), np.:
- Mam ochotę na deser, więc przyrządzę dziś szarlotkę.
(lub: Mam ochotę na deser, przyrządzę więc dziś szarlotkę.) - Zniszczyłem Twój wazon, więc muszę Ci go odkupić.
(lub: Zniszczyłem Twój wazon, muszę więc Ci go odkupić.)
Może też zdarzyć się tak, że rozdzielimy daną wypowiedź za pomocą kropki, a nie przecinka, wtedy też nie ma potrzeby stawiania przecinka przed „więc”, np.:
- Mam ochotę na deser. Przyrządzę więc dziś szarlotkę.
- Zniszczyłem Twój wazon. Muszę więc Ci go odkupić.
Często też spójnik „więc” jest w towarzystwie innych słów, np.: „a więc, no więc, tak więc”. Pamiętaj, że w takich przypadkach przecinka nie stawiamy przed „więc”, tylko przed całym tym zwrotem, np.:
- Niemcy dziś wygrali mecz, a więc awansują do finału.
- Dzisiaj pogoda nam nie dopisuje, tak więc piknik musimy przełożyć na jutro.