Zasady pisowni litery „u” związane są przede wszystkim z różnego rodzaju przyrostkami i końcówkami wyrazów.
„U” piszemy w końcówkach czasowników typu -uć, -upić, -usić, -uchać, -uwać, -uje, -uję, -ujesz i wielu innych. Np.:
- Warto dmuchać na zimne i kupić więcej paliwa.
- Kasia planuje wyjechać do Austrii w te wakacje, a ja planuję nauczyć się grać w szachy.
- Klikając Lubię To promujesz tę stronę, za co Ci dziękuję.
Charakterystyczne dla „u” są także wszelkie przyrostki zdrobniające i zgrubiające przymiotniki i rzeczowniki typu: -uch, -ula, -ulka, -unek, -unia, -uś, -usia, -uszek, -utki i inne podobne, np.:
- maluch
- matula
- koszulka
- kiciuś
- malunek
- fartuszek
- malutki
Porada: Pamiętaj, że nie ma sensu uczyć się wszystkich kilkudziesięciu końcówek (których można byłoby wymieniać bez końca). Jeśli chcesz się uczyć regułek na pamięć, to dużo łatwiej zapamiętać jest końcówki z „ó”, a „u” pisać wtedy kiedy nie potrafimy przyporządkować żadnej innej reguły ortograficznej.
Warto też zapamiętać, że „u” występuje zawsze na końcu wyrazu i prawie zawsze na początku. Wyjątkami od tej reguły są ósemka, ósmy, ów (oraz jego pochodne – ówczesny, ówcześnie, ówdzie).